آسیب ناشی از شیمی درمانی به قلب دربیماران مبتلا به دیابت بیشتر است
مطالعهی ارائه شده در کنگرهی EuroEcho-Imagingدر سال 2016 نشان داد که آسیب قلبی ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان که به دیابت مبتلا میباشند، شدیدتر از افراد غیر دیابتی است.
نویسندهی ارشد این تحقیق دکتر Ana Catarina Gomesدانشجوی تخصص قلب عروق در بیمارستان Garcia de Ortaدر پرتقال می گوید: به سمیت داروهای anthracyclineبر سلولهای قلبی در بسیاری از گزارشات اشاره شده است زیرا در حال حاضر تعداد کمتری از بیماران بر اثر سرطان جان خود را از دست می دهند، در سالهای آتی آسیب های ناشی از شیمی درمانی به قلب که میتواند به نارسایی قلبی بیانجامد، در افرادیکه از سرطان نجات یافته اند، بیشتر خواهد شد.
او افزود: خبر خوب اینست که آسیبهای وارد شده به قلب بر اثر سمیت داروهای شیمی درمانی در مراحل ابتدایی قابل برگشت هستند، بویژه در سال اول درمان زمانیکه تا 80 در صد درعملکرد سیستولیک قلب اختلال ایجاد شده است.
در بیمارستان Garcia de Ortaیک برنامهی نظارت بر بقاء بیماران نجات یافته از سرطان که شیمی درمانی مبتنی بر آنتراسیکلینها را دریافت کردهاند، توسط متخصصان قلب، سرطان و خون در حال اجرا است. ارزیابیهای بالینی و اکوکاردیوگرافی قبل، هنگام و بعد از شیمی درمانی صرفنظر از داشتن علایم انجام میشود، هدف از این کار تشخیص زودهنگام نارسایی های قلبی است که میتوان از آنها جلوگیری نمود.
دکتر گومز در تحقیقات خود، عواملی را ارزیابی نمود که میتوانند احتمال بروز آسیب های قلبی را در بیماران پس از شیمی درمانی با آنتراسیکلین تحت تأثیر قرار دهند. در تحقیق اخیر، تأثیر عوامل خطر قلبی عروقی و نوع سرطان بر ایجاد کاردیوتوکسیسیتی این دارو برای کمک به شناسایی بیمارانی که در معرض خطر زیادتری قرار داشتند، مورد بررسی قرار گرفت.
در این برنامه 84 بیمار تحت نظارت قرار گرفتند که از میان آنها 54 نفر به سرطان پستان، 20 نفر به لنفوم و 9 نفر به سرطان معده مبتلا بودند. برای هر یک از بیماران، اطلاعات مربوط به جمعیت شناسی، عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی(فشارخون، دیابت، اختلالات چربی خون و کشیدن سیگار)، سابقهی قبلی ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و بیماریهایی غیر از بیماریهای قلبی عروقی و نوع و دوز تجمعی آنتراسیکلینها جمع آوری شد.
ارزیابی اکوکاردیوگرافی شامل اندازهگیری ابعاد محفظههای قلبی، عملکرد سیستولیک و دیاستولیک، کسر تخلیه و استرین طولی گلوبال برای همه ی بیماران قبل، در حین و پس از پایان شیمی درمانی انجام گردید. محققان تأثیر هر یک از عوامل خطر را بر اطلاعات اکوکاردیوگرافی از شروع تحقیق تا انتها بررسی کردند، آنها همچنین اطلاعات اکوکاردیوگرافی بیماران مبتلا به انواع مختلف سرطان را با هم مقایسه نمودند.
در مجموع 39 بیمار تحت درمان با دوکوروبیسین و 44 بیمار با داروی epirubicinقرار گرفته بودند، دوز تجمعی داروها در طیف مقدار توصیه شده قرار داشت. متوسط سن بیماران 52 سال بود (39 تا 65 ساله) و 78 درصد از آنها زن بودند. 31 درصد از این افراد از فشارخون بالا، 7 درصد از دیابت، 16 درصد از دیس لیپیدمیا رنج میبردند و 16 درصد از این افراد سیگار میکشیدند.
به طور کلی استرین طولی گلوبال( global longitudinal strain) و کسر تخلیهی بطن چپ به تدریج پس از شیمی درمانی در مقایسه با قبل از شیمی درمانی بطور قابل توجهی کاهش می یابد. روند کاهش کسر تخلیه در بیمارانی که از فشارخون بالا رنج میبرند، بیشتر بود.
کاهش استرین طولی گلوبال در طول شیمی درمانی در میان بیماران مبتلا به دیابت به طور قابل توجهی بیشتر بود، علیرغم اینکه مقدار استرین طولی گلوبال در افراد مبتلا به دیابت و افرادیکه به دیابت مبتلا نبود، در شروع یکسان بود.
دکتر گومز می گوید: کاهش ساب کلینیکی، استرین طولی گلوبال یک معیار پیش بینی کنندهی اولیه برای نارسایی قلبی بویژه درافراد مبتلا به دیابت است، ممکن است این روند کاهش در بیماران مبتلا به فشارخون بالا از نظر آماری در یک مطالعه ی بزرگتر، به طور قابل توجهی بیشتر شود.
اثرات کاردیوتوکسیسیتی شیمی درمانی در میان بیماران مبتلا به سرطان سینه در مقایسه با بیماران مبتلا به سرطان معده و لنفوم خفیفتر است. پس از دور اول شیمی درمانی، کاهش در کسر تخلیه در بیماران مبتلا به سرطان سینه کمتر از دو نوع سرطان دیگر بود و عملکرد دیاستولیک آنها در دور اول شیمی درمانی بهتر بود، درحالیکه در اوایل درمانی عملکرد سیستولیک آنها بهتر بود. این تفاوتها مستقل از دوز تجمعی آنتراسیکلین ها بود که در تمام انواع سرطان مشابه بود.
دکتر گومز می گوید: فرض ما اینست که سرطان به خودی خود دارای اثرات کاردیوتوکسیسیتی مستقیم است که از طریق سیتوکینها القاء میشود، این اثرات ممکن است در میان انواع سرطان متفاوت باشد.
او نتیجهگیری نمود: بیماران مبتلا به سرطان باید تحت کنترل دقیق فاکتورهای خطر بیماریهای قلبی عروقی با تغییر شیوهی زندگی قرار گیرند و چنانچه لازم باشد از دارو برای کنترل فاکتورهای خطر بیماریهای قلبی عروقی آنها استفاده شود. البته پیشگیری از بیماریهای قلبی عروقی نباید شروع شیمی درمانی را به تأخیر اندازد زیرا درمان سرطان برای نجات جان بیماران اولویت دارد.
منبع:www.medicalnewstoday.com/releases/314678.php